WW3: Bangmakerij of Realiteit?

WW3: Bangmakerij of Realiteit?

Het thema WW3, oftewel de Derde Wereldoorlog, is de laatste tijd erg populair op social media. Veel mensen maken zich zorgen over de toenemende spanningen tussen grootmachten, de dreiging van nucleaire wapens, de opkomst van cyberaanvallen en de rol van de mainstream media in het beïnvloeden van de publieke opinie. Maar is dit allemaal bangmakerij of wordt er daadwerkelijk gezegd dat er een reële kans bestaat dat er een nieuwe wereldoorlog komt? In dit artikel zullen we proberen deze vraag te beantwoorden door te kijken naar de volgende aspecten:

• Hoe wordt een wereldoorlog gedefinieerd en wat zijn de kenmerken ervan?
• Hoe verschilt een wereldoorlog van 80 jaar geleden met de Tweede Wereldoorlog van een mogelijke wereldoorlog nu?
• Waarom is de psychologische oorlogsvoering zo belangrijk en hoe wordt deze uitgevoerd door de mainstream media?
• Wie zijn de belangrijkste actoren en belangen in een mogelijke wereldoorlog en hoe worden deze beïnvloed door andere partijen?

Wat is een wereldoorlog?

Een wereldoorlog is een grootschalig militair conflict dat meerdere continenten en landen omvat, die zich in verschillende allianties of coalities verdelen. Een wereldoorlog heeft meestal een grote impact op de wereldpolitiek, de wereldeconomie, de wereldbevolking en het wereldmilieu. Een wereldoorlog kan ook leiden tot grote veranderingen in de wereldorde, de machtsverhoudingen, de ideologieën en de culturen.

De term wereldoorlog werd voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw om te verwijzen naar de Napoleontische oorlogen, die een groot deel van Europa, Afrika en Amerika betrokken. Later werd de term gebruikt om de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) te beschrijven, die respectievelijk 70 en 100 miljoen doden veroorzaakten. Deze twee wereldoorlogen worden beschouwd als de bloedigste en verwoestendste oorlogen in de geschiedenis van de mensheid.

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is er geen nieuwe wereldoorlog uitgebroken, hoewel er wel veel regionale en lokale oorlogen zijn geweest. Sommige historici en analisten hebben echter gesuggereerd dat de Koude Oorlog (1947-1991), die een ideologische en politieke strijd was tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, ook als een wereldoorlog kan worden beschouwd, omdat het de hele wereld in twee kampen verdeelde en leidde tot vele proxy-oorlogen, crises en wapenwedlopen. Anderen hebben ook gesproken over een mogelijke Derde Wereldoorlog, die zou kunnen ontstaan uit de huidige conflicten en rivaliteiten tussen de Verenigde Staten, China, Rusland, Iran, Noord-Korea en andere landen.

Hoe verschilt een wereldoorlog nu van een wereldoorlog toen?

Een mogelijke wereldoorlog in de 21e eeuw zou heel anders zijn dan een wereldoorlog in de 20e eeuw, om verschillende redenen. Ten eerste zijn de technologische en wetenschappelijke ontwikkelingen enorm toegenomen, waardoor de oorlogsvoering meer geavanceerd, divers en dodelijk is geworden. Naast de conventionele wapens, zoals geweren, tanks, vliegtuigen en schepen, zijn er nu ook nucleaire, biologische, chemische, ruimte- en cyberwapens, die een enorme vernietigingskracht hebben en de hele planeet kunnen bedreigen. Bovendien zijn de communicatie- en informatiesystemen veel sneller, breder en toegankelijker geworden, waardoor de oorlogsvoering meer realtime, netwerk- en data-gedreven is geworden.

Ten tweede zijn de geopolitieke en economische omstandigheden veranderd, waardoor de oorlogsvoering meer complex, onvoorspelbaar en multipolair is geworden. In tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog, die een duidelijke scheiding had tussen de As-mogendheden (Duitsland, Italië, Japan) en de Geallieerden (Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Verenigde Staten, Sovjet-Unie, China), is er nu geen duidelijke alliantie of coalitie tussen de grootmachten. Er zijn veel overlappende en tegenstrijdige belangen, agenda’s en identiteiten, die leiden tot verschillende conflicten, spanningen en samenwerkingen. Bovendien zijn er veel nieuwe en opkomende actoren, zoals regionale machten, niet-statelijke actoren, transnationale organisaties en sociale bewegingen, die ook een rol spelen in de oorlogsvoering. Daarnaast zijn er veel mondiale en grensoverschrijdende uitdagingen, zoals klimaatverandering, pandemieën, terrorisme, migratie en cybercriminaliteit, die ook de oorlogsvoering beïnvloeden.

Ten derde zijn de sociale en culturele factoren veranderd, waardoor de oorlogsvoering meer psychologisch, ideologisch en symbolisch is geworden. In tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog, die een duidelijke ideologische strijd had tussen het fascisme, het communisme en de democratie, is er nu geen duidelijke ideologie of narratief die de wereldoorlog motiveert of rechtvaardigt. Er zijn veel verschillende en tegenstrijdige waarden, normen en overtuigingen, die leiden tot verschillende percepties, interpretaties en meningen. Bovendien zijn de media en de publieke opinie veel belangrijker en invloedrijker geworden, waardoor de oorlogsvoering meer afhankelijk is van de informatie, de propaganda en de manipulatie. De oorlogsvoering is dus niet alleen een kwestie van fysieke kracht, maar ook van mentale kracht.

Waarom is de psychologische oorlogsvoering zo belangrijk en hoe wordt deze uitgevoerd door de mainstream media?

De psychologische oorlogsvoering is een vorm van oorlogsvoering die gericht is op het beïnvloeden van de emoties, de attitudes, de gedragingen en de beslissingen van de tegenstander, de bondgenoot of de neutrale partij, door middel van verschillende psychologische technieken, zoals misleiding, desinformatie, intimidatie, verleiding, overreding en indoctrinatie. De psychologische oorlogsvoering is een essentieel onderdeel van de moderne oorlogsvoering, omdat het kan helpen om de wil, het moreel, de cohesie en de legitimiteit van de tegenstander te ondermijnen, en om de eigen wil, het moreel, de cohesie en de legitimiteit te versterken.

De mainstream media, oftewel de gevestigde en dominante media, zoals de televisie, de radio, de kranten en de tijdschriften, spelen een belangrijke rol in de psychologische oorlogsvoering, omdat ze een groot bereik, een grote invloed en een grote autoriteit hebben over de informatie, de communicatie en de educatie van de massa. De mainstream media kunnen de psychologische oorlogsvoering uitvoeren door:

• Het selecteren, het filteren, het framen en het interpreteren van de informatie, de gebeurtenissen en de feiten, om een bepaald beeld, een bepaalde boodschap of een bepaalde agenda te promoten of te ondermijnen.
• Het creëren, het verspreiden, het versterken en het herhalen van de propaganda, de leugens, de geruchten en de valse vlaggen, om een bepaalde emotie, een bepaalde houding of een bepaald gedrag te stimuleren of te ontmoedigen.

• Het manipuleren, het polariseren, het verdelen en het demoniseren van de publieke opinie, de sociale groepen en de individuen, om een bepaalde loyaliteit, een bepaalde identiteit of een bepaalde vijandigheid te creëren of te vernietigen.

De mainstream media zijn echter niet onafhankelijk of neutraal in hun rol in de psychologische oorlogsvoering. Ze zijn vaak verbonden met of beïnvloed door de gevestigde orde, oftewel de dominante en machtige groepen, instellingen en belangen, die de politieke, economische en culturele systemen controleren of domineren. De gevestigde orde kan de mainstream media financieren, reguleren, censureren, infiltreren of intimideren, om hun eigen agenda, visie en belangen te dienen of te beschermen. De gevestigde orde kan ook de mainstream media gebruiken om de alternatieve of kritische media, die een andere of tegenstrijdige agenda, visie of belangen hebben, te ondermijnen, te marginaliseren, te delegitimeren of te criminaliseren.

Wie zijn de belangrijkste factoren en belangen in een mogelijke wereldoorlog en hoe worden deze beïnvloed door andere partijen?

Een mogelijke wereldoorlog zou veel verschillende factoren en belangen betrekken, die niet gemakkelijk te categoriseren of te analyseren zijn. Er zijn echter enkele belangrijke factoren en belangen die vaak worden genoemd of besproken in de context van een wereldoorlog. Dit zijn:

• De Verenigde Staten: De Verenigde Staten zijn de huidige supermacht en de leider van de westerse wereld, die een grote invloed en een groot belang hebben in de wereldpolitiek, de wereldeconomie en de wereldcultuur. De Verenigde Staten hebben een sterke militaire, politieke, economische en culturele macht, die ze gebruiken om hun eigen belangen, waarden en bondgenoten te verdedigen of te bevorderen. De Verenigde Staten worden echter ook geconfronteerd met veel uitdagingen en bedreigingen, zoals de opkomst van China, de rivaliteit met Rusland, de instabiliteit in het Midden-Oosten, de nucleaire proliferatie, de cyberaanvallen, de binnenlandse verdeeldheid en de sociale onrust.
• China: China is de opkomende supermacht en de leider van de oosterse wereld, die een grote ambitie en een groot potentieel hebben om de wereldorde, de machtsverhoudingen en de ideologieën te veranderen. China heeft een sterke economische, politieke, militaire en culturele macht, die ze gebruiken om hun eigen belangen, waarden en bondgenoten te beschermen of te vergroten. China wordt echter ook geconfronteerd met veel uitdagingen en bedreigingen, zoals de confrontatie met de Verenigde Staten, de spanningen met India, Japan en Taiwan, de mensenrechtenkwesties, de milieuproblemen, de corruptie en de sociale ongelijkheid.
• Rusland: Rusland is de voormalige supermacht en de leider van de Euraziatische wereld, die een grote trots en een grote wrok hebben over hun verloren status, invloed en prestige. Rusland heeft een sterke militaire, politieke, energie- en culturele macht, die ze gebruiken om hun eigen belangen, waarden en bondgenoten te herstellen of te versterken. Rusland wordt echter ook geconfronteerd met veel uitdagingen en bedreigingen, zoals de sancties van het Westen, de conflicten met Oekraïne, Georgië en Syrië, de terrorisme, de economische crisis, de demografische achteruitgang en de politieke oppositie.
• Iran: Iran is de regionale macht en de leider van de sjiitische wereld, die een grote aspiratie en een grote uitdaging hebben om hun rol, invloed en legitimiteit in het Midden-Oosten en de islamitische wereld te vergroten. Iran heeft een sterke ideologische, religieuze, politieke en militaire macht, die ze gebruiken om hun eigen belangen, waarden en bondgenoten te verdedigen of te verspreiden. Iran wordt echter ook geconfronteerd met veel uitdagingen en bedreigingen, zoals de vijandigheid van de Verenigde Staten, Israël en Saudi-Arabië, de nucleaire kwestie, de sancties, de protesten, de etnische spanningen en de regionale rivaliteiten.
• Noord-Korea: Noord-Korea is de nucleaire macht en de leider van de communistische wereld, die een grote paranoia en een grote isolatie hebben over hun veiligheid, overleving en soevereiniteit. Noord-Korea heeft een sterke nucleaire, militaire, politieke en ideologische macht, die ze gebruiken om hun eigen belangen, waarden en bondgenoten te beschermen of te intimideren. Noord-Korea wordt echter ook geconfronteerd met veel uitdagingen en bedreigingen, zoals de druk van de Verenigde Staten, Zuid-Korea en China, de economische armoede, de mensenrechtenschendingen, de voedseltekorten en de interne instabiliteit.

Deze factoren en belangen zijn echter niet statisch of homogeen, maar dynamisch en heterogeen. Ze worden voortdurend beïnvloed, veranderd en uitgedaagd door andere partijen, zoals de Europese Unie, de Verenigde Naties, de NAVO, de ASEAN, de Afrikaanse Unie, de BRICS, de G20, de NGO’s, de multinationals, de hackers, de activisten, de terroristen, de rebellen, de vluchtelingen, de burgers en de media. Deze partijen hebben ook hun eigen agenda’s, visies en belangen, die kunnen samenvallen, botsen of samenwerken met de belangrijkste actoren en belangen.

Een mogelijke wereldoorlog zou dus een complex, onvoorspelbaar en multipolair fenomeen zijn, dat veel verschillende dimensies, scenario’s en gevolgen zou hebben. Het is daarom belangrijk om het thema WW3 kritisch, objectief en holistisch te analyseren, om de feiten, de interpretaties en de uitdagingen te begrijpen, en om de mogelijkheden, de alternatieven en de oplossingen te verkennen.