15 augustus 2025, Alaska – Een top tussen Donald Trump en Vladimir Poetin over Oekraïne, zonder Zelensky aan tafel, doet in Europese hoofdsteden de alarmbellen rinkelen. Officieel is het een “verkennend gesprek”. In werkelijkheid kan Alaska het moment worden waarop de kaarten van de oorlog opnieuw worden geschud — met mogelijk blijvende gevolgen voor de machtsbalans tussen de VS, Rusland en Europa.

De onderhandelingstafel: geen stoelen voor Europa of Oekraïne

Het toneel is bewust klein gehouden. Geen lange conferentietafels, geen volle delegaties: Trump en Poetin face-to-face.

De boodschap is duidelijk: dit gaat niet over een breed internationaal proces, maar over twee grootmachten die de spelregels opnieuw bepalen.

Voor Oekraïne is dit een bittere pil. President Zelensky is afwezig bij de eerste ronde, terwijl het over het lot van zijn land gaat. Voor Europa is het een diplomatiek affront: “Peace cannot be decided without Ukraine,” waarschuwden EU-leiders eerder deze week in een gezamenlijke verklaring. Maar Trump’s aanpak is pragmatisch — of opportunistisch — afhankelijk van wie je het vraagt.

Wat Rusland wil: een vaste lijn zonder barsten

Poetins eisen zijn onveranderd sinds midden 2024:

• Internationale erkenning van de annexatie van Crimea en vier zuidelijke en oostelijke regio’s.
• Oekraïne mag geen NAVO-lid worden en moet een neutrale status aannemen.
• Verregaande demilitarisatie en formele status voor de Russische taal.
• Opheffing van westerse sancties en vrijgave van bevroren Russische tegoeden.
• Stopzetting van westerse wapenleveringen aan Kiev.

Het is een maximalistische onderhandelingspositie die Poetin consequent vasthoudt. Voor hem is Alaska geen plek om water bij de wijn te doen, maar om te testen hoe ver Trump bereid is te gaan.

Wat Amerika wil: snel weg, maar niet met lege handen

Trump’s prioriteit is helder: de oorlog beëindigen zonder dat de VS zich jarenlang militair blijven vastbijten.

Dat betekent:

• Onderzoek naar “land swap”-opties waarbij Rusland delen van het bezette gebied behoudt in ruil voor beperkte concessies.
• Economische belangen veiligstellen, onder meer via bestaande deals zoals de Mineral Resources Agreement waarin de VS aanspraak krijgt op Oekraïense grondstoffenopbrengsten.
• Verminderen van militaire verplichtingen in Europa, terwijl de defensie-industrie profiteert van nieuwe Europese wapenorders.
• Strategische bandbreedte vrijmaken om zich te richten op China en de Indo-Pacific.

Het is een mix van geopolitieke herpositionering en economisch rendement.

Europa: machteloos toekijken of nieuwe rol claimen

Mocht Alaska leiden tot een Amerikaanse exitstrategie, dan wordt de oorlog in Oekraïne in de praktijk een Europees dossier.

Dat betekent:

• Hogere defensie-uitgaven, mogelijk richting de 3% van het BBP.
• Meer afhankelijkheid van Amerikaanse wapensystemen (F-35, Patriot, HIMARS) om interoperabel te blijven binnen de NAVO.
• Versneld debat over strategische autonomie — het idee dat Europa zelfvoorzienend moet worden in zijn defensie-industrie.

Maar Europa is verdeeld: Oost-Europese landen vrezen directe dreiging en willen maximale Amerikaanse betrokkenheid, terwijl sommige West-Europese landen liever diplomatiek inzetten op snelle de-escalatie.

Waarom Alaska een ‘kaartenschudmoment’ is

Dit is geen top om de oorlog vandaag te beëindigen. Het is een moment waarop:

1. De VS hun onderhandelingsbereidheid testen en hun toekomstige rol bepalen.
2. Rusland kijkt of Trump echt bereid is Oekraïne deels te laten vallen.
3. Europa beseft dat het mogelijk buiten de kernbeslissingen wordt gehouden.

De echte beslissingen vallen waarschijnlijk pas in latere rondes met Zelensky erbij, maar Alaska kan het speelveld fundamenteel veranderen. Als Trump en Poetin hier een basislijn trekken, wordt alles wat daarna komt gebouwd op afspraken die zonder Oekraïne of Europa zijn gemaakt.

Conclusie: Poker met geopolitieke inzet

De top in Alaska lijkt op een pokerspel waarbij Trump inzet op een snelle cash-out, Poetin speelt voor territoriale winst, en Europa zich ineens realiseert dat het misschien aan een andere tafel zit.

Als de kaarten in Alaska opnieuw worden geschud, kan dat betekenen dat:

• De VS hun militaire rol in Europa verkleinen.
• Europa moet investeren in Amerikaanse wapens voor eigen veiligheid.
• Rusland meer ruimte krijgt om zijn positie in Oekraïne te consolideren.
• De strategische blik van Washington verschuift naar China.

Of het een meesterzet of een diplomatiek debacle wordt, hangt af van één simpele vraag: hoeveel is Trump bereid weg te geven om de oorlog te “beëindigen” — en hoeveel kan Poetin binnenhalen zonder nog één schot te lossen.