Censuur: een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting?

Censuur is het onderdrukken of verbieden van informatie, meningen, kunstwerken, of andere vormen van expressie die als ongewenst, schadelijk, of bedreigend worden beschouwd door een autoriteit of een groep. Censuur kan verschillende doelen hebben, zoals het beschermen van de nationale veiligheid, de openbare orde, de moraal, of de reputatie van een persoon of een organisatie. Censuur kan ook gebruikt worden om een bepaald narratief te promoten of te handhaven, en om alternatieve of kritische perspectieven te onderdrukken of te delegitimeren.

In dit artikel zullen we betogen dat censuur in veel gevallen een bedreiging vormt voor de vrijheid van meningsuiting, een fundamenteel recht dat essentieel is voor een democratische samenleving. We zullen ook de stappen beschrijven die vaak worden genomen om iemand of iets te censureren, en hoe deze stappen kunnen leiden tot een verlies van diversiteit, dialoog, en innovatie. We zullen ons richten op de rol van de media, de sociale media, en de machtige bedrijven die invloed hebben op de informatievoorziening en de publieke opinie.

Stap 1: Bekritiseren

De eerste stap om iemand of iets te censureren is om het te bekritiseren. Dit houdt in dat de media, de sociale media, of andere invloedrijke actoren een alternatieve kijk op een onderwerp geven en het in een negatief narratief verpakken. Dit kan gebeuren door bepaalde uitspraken of werken te bestempelen als ‘gevaarlijk’, ‘racistisch’, ‘seksistisch’, ‘extreem’, ‘onwetenschappelijk’, ‘onethisch’, of andere negatieve kwalificaties. Het doel van deze stap is om de geloofwaardigheid, de legitimiteit, en de populariteit van de persoon of het werk in kwestie te ondermijnen, en om het publiek te beïnvloeden om het te verwerpen of te veroordelen.

Een voorbeeld van deze stap is de censuur van de Netflix-serie ‘Ancient Apocalypse’, die een alternatief perspectief op de wereldgeschiedenis belicht. De serie suggereert dat er in het verleden geavanceerde beschavingen hebben bestaan die door catastrofale gebeurtenissen zijn vernietigd, en dat er bewijzen zijn van hun bestaan in oude monumenten, artefacten, en teksten. De serie wordt gecensureerd omdat het wordt beschouwd als ‘gevaarlijk’, ‘onwetenschappelijk’, en ‘misleidend’. De serie wordt bekritiseerd door academici, journalisten, en andere experts die beweren dat het geen wetenschappelijke basis heeft, dat het historische feiten verdraait of negeert, en dat het complottheorieën of pseudowetenschap promoot. De serie wordt ook aangevallen door religieuze of politieke groepen die vinden dat het hun overtuigingen of belangen ondermijnt of bedreigt.

Men zou het eens of oneens kunnen zijn met de inhoud van de serie, maar het punt is dat de serie een voorbeeld is van een vorm van expressie die wordt onderworpen aan censuur, omdat het een alternatief perspectief biedt dat niet past in het dominante of gewenste narratief. Men zou kunnen stellen dat de vrijheid van meningsuiting impliceert dat men het recht heeft om een dergelijk perspectief te uiten, te onderzoeken, of te bespreken, zonder te worden onderdrukt of gestraft. Men zou ook kunnen stellen dat het onderdrukken van een dergelijk perspectief leidt tot een verlies van diversiteit, dialoog, en innovatie, die essentieel zijn voor de vooruitgang van de menselijke kennis en cultuur.

Stap 2: Minimaliseren/aanvallen

De tweede stap om iemand of iets te censureren is om het te minimaliseren of aan te vallen. Dit houdt in dat de media, de sociale media, of andere invloedrijke actoren de persoon of het werk in kwestie proberen te isoleren, te marginaliseren, of te demoniseren. Dit kan gebeuren door middel van ad hominem aanvallen, wat betekent dat de persoon die wordt gecensureerd wordt aangevallen en niet het argument waar dan ophef over is. Het narratief wordt zo neergezet dat als men het eens is met de persoon die gecensureerd wordt, dat men neergezet wordt als een slecht persoon, gek, wappie, harteloos, of andere termen die men kan verzinnen, en dat men niet thuis hoort in de samenleving. Het woord misinformatie wordt daarom ook veel gebruikt om dit aan te tonen. Het doel van deze stap is om de steun, de sympathie, en de invloed van de persoon of het werk in kwestie te verminderen, en om het publiek te ontmoedigen of te intimideren om het te volgen of te verdedigen.

Een voorbeeld van deze stap is de aanval op de kijkers van de Netflix-serie ‘Ancient Apocalypse’, die een open-minded persoon zouden kunnen zijn die geïnteresseerd zijn in de informatie en er nieuwe inspiratie van krijgen. Het betekent niet dat ze denken dat alles 100% waar is, maar ze kunnen duidelijk zien dat veel onderwerpen helemaal niet racistisch of gevaarlijk zijn. Maar zodra ze getriggerd worden door emotionele aanval woorden, komen ze samen in opstand en bewegen ze zich mee met de media. En zo komen ze tot het punt dat als ze een debat hebben met mensen die anders denken, dat ze beschaamd worden omdat ze anders denken. Uiteindelijk volgt er een reactie van de partij die gecensureerd wordt en krijgen ze een zo geheten 1/2 punch. Waarin de media en mensen die het narratief niet steunen tegenover elkaar komen te staan. En degenen die het narratief niet geloven worden geforceerd om stil te zijn. Ongeacht hoe bizar de reden is. En het aparte is dat de media hier nog geen eens een rol in hoeft te spelen. En omdat vaak hetzelfde nieuws wordt laten zien, worden normale mensen opeens gedachte politie, wat mensen zijn die tegen andere mensen vertellen wat wel en niet waar is.

Stap 3: Censureren

De derde en laatste stap om iemand of iets te censureren is om het daadwerkelijk te censureren. Dit houdt in dat de media, de sociale media, of andere invloedrijke actoren een oproep doen voor mensen om het onderwerp waar het over gaat te boycotten of te verbannen. Dit kan gebeuren door middel van het verwijderen, het blokkeren, het verbieden, het bestraffen, of het vervolgen van de persoon of het werk in kwestie. Het doel van deze stap is om de toegang, de verspreiding, en de impact van de persoon of het werk in kwestie te voorkomen of te beperken, en om het publiek te dwingen of te manipuleren om het te negeren of te vergeten.

Een voorbeeld van deze stap is de verwijdering van de Netflix-serie ‘Ancient Apocalypse’ van het platform, na een campagne van druk en protest van verschillende groepen die de serie als onaanvaardbaar beschouwen. De serie wordt gecensureerd omdat het wordt gezien als een bedreiging voor de gevestigde orde, de status quo, of de agenda van de machtige bedrijven die het narratief willen controleren. De serie wordt ook gecensureerd omdat het wordt gezien als een inspiratiebron voor individuen die een open mind hebben en die willen nadenken over alternatieve perspectieven. De serie wordt dus onzichtbaar gemaakt voor het publiek, en de kijkers worden ontmoedigd of gestigmatiseerd om erover te praten of te zoeken.

Maar waarom zou open-minded content die alternatieve perspectieven biedt die individuen inspireert om daarover na te denken gecensureerd worden? Een mogelijke verklaring is dat de hogere machten binnen het land, zoals de staat, deze methode gebruiken om grotere groeperingen mensen hetzelfde te laten denken voor hun eigen voordeel. We hebben veel gebeurtenissen gezien die dit patroon volgen, waardoor toekomstige mensen nog niet eens beginnen aan het uitspreken over delen van nieuwe onderwerpen of een andere kijk op dingen. Als we hier niet doorheen kijken, gaan we minder verschillende perspectieven zien, en meer conformisme, dogmatisme, en polarisatie.

Conclusie

In dit artikel hebben we betoogd dat censuur in veel gevallen een bedreiging vormt voor de vrijheid van meningsuiting, een fundamenteel recht dat essentieel is voor een democratische samenleving. We hebben ook de stappen beschreven die vaak worden genomen om iemand of iets te censureren, en hoe deze stappen kunnen leiden tot een verlies van diversiteit, dialoog, en innovatie. We hebben ons gericht op de rol van de media, de sociale media, en de machtige bedrijven die invloed hebben op de informatievoorziening en de publieke opinie.

We hebben ook een voorbeeld gegeven van een vorm van expressie die wordt onderworpen aan censuur, namelijk de Netflix-serie ‘Ancient Apocalypse’, die een alternatief perspectief op de wereldgeschiedenis belicht. We hebben laten zien hoe de serie wordt bekritiseerd, geminimaliseerd, aangevallen, en uiteindelijk verwijderd, omdat het niet past in het dominante of gewenste narratief. We hebben ook laten zien hoe de serie wordt gezien als een inspiratiebron voor individuen die een open mind hebben en die willen nadenken over alternatieve perspectieven.

We hebben tot slot de vraag gesteld waarom open-minded content die alternatieve perspectieven biedt die individuen inspireert om daarover na te denken gecensureerd wordt. We hebben gesuggereerd dat dit te maken heeft met de belangen en de agenda’s van de hogere machten binnen het land, die de publieke opinie willen sturen en beheersen. We hebben ook gewaarschuwd voor de gevolgen van deze censuur voor de samenleving, die minder divers, minder dialogisch, en minder innovatief wordt.

Dus men kan er voor kiezen om een discussie of een debat aan te gaan en het er oneens of eens mee te zijn, of men kan een denkloos persoon zijn die mee doet met het cancelen en debunkeren van personen of werken. Wij hopen dat dit artikel u heeft geholpen om een beter inzicht te krijgen in het fenomeen van censuur, en om een kritische en open-minded houding te ontwikkelen ten opzichte van de informatie die u ontvangt of zoekt. Bedankt voor het lezen.