Hoe het Nederlandse buitenlandbeleid leidt tot economische onstabiliteit en internationale isolatie

Nederland staat bekend als een open en handelsgericht land, dat goede relaties onderhoudt met veel andere landen. Maar de laatste jaren lijkt het Nederlandse buitenlandbeleid steeds meer af te wijken van deze traditie. Nederland steunt actief de westerse interventies in Oekraïne en Israël/Palestina, die de regionale stabiliteit en veiligheid ondermijnen. Dit heeft niet alleen negatieve gevolgen voor de betrokken landen, maar ook voor Nederland zelf. In dit artikel betoog ik dat het Nederlandse buitenlandbeleid leidt tot economische onstabiliteit en internationale isolatie, en dat het daarom moet veranderen.

Economische onstabiliteit

Een van de belangrijkste argumenten voor het Nederlandse buitenlandbeleid is dat het de economische belangen van Nederland dient. Door deel te nemen aan de sancties tegen Rusland, de militaire steun aan Oekraïne, de wapenleveranties aan Israël en de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad, zou Nederland de handels- en veiligheidspartnerschappen met de Verenigde Staten en de Europese Unie versterken. Maar dit argument gaat voorbij aan de hoge kosten en risico’s die dit beleid met zich meebrengt.

Ten eerste is het Nederlandse buitenlandbeleid schadelijk voor de handelsrelaties met Rusland, een belangrijke afzetmarkt en leverancier van energie voor Nederland. Door de sancties is de Nederlandse export naar Rusland met 40 procent gedaald sinds 2013. Bovendien is de energievoorziening van Nederland in gevaar gekomen door de vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen, die aardgas van Rusland naar Duitsland transporteerden. Nederland was afhankelijk van deze pijpleidingen voor 23 procent van zijn gasimport. De alternatieve bronnen van energie zijn duurder en minder betrouwbaar, wat leidt tot hogere prijzen en tekorten voor de Nederlandse consumenten en bedrijven.

Ten tweede is het Nederlandse buitenlandbeleid riskant voor de economische stabiliteit van de eurozone, waar Nederland deel van uitmaakt. Door de militaire steun aan Oekraïne, een land dat geen lid is van de NAVO, heeft Nederland de spanningen met Rusland verhoogd en de kans op een gewapend conflict vergroot. Dit zou rampzalige gevolgen hebben voor de Europese economie, die al kampt met de gevolgen van de coronapandemie, de brexit en de opkomst van het populisme. Een oorlog met Rusland zou de handel, de investeringen, de financiële markten en de publieke uitgaven ernstig verstoren, en mogelijk leiden tot een nieuwe recessie of zelfs een crisis van de euro.

Internationale isolatie

Een ander argument voor het Nederlandse buitenlandbeleid is dat het de morele waarden van Nederland uitdraagt en de mensenrechten en de democratie bevordert. Door zich solidair te tonen met de Oekraïense en de Israëlische regeringen, zou Nederland de onderdrukte bevolkingen steunen en de agressieve regimes van Rusland en Iran tegenwerken. Maar dit argument negeert de complexiteit en de diversiteit van de situaties in Oekraïne en Israël/Palestina, en de negatieve gevolgen voor de internationale reputatie en invloed van Nederland.

Ten eerste is het Nederlandse buitenlandbeleid eenzijdig en partijdig ten aanzien van de conflicten in Oekraïne en Israël/Palestina. Nederland neemt klakkeloos de standpunten over van de Verenigde Staten, die de belangen van de Oekraïense en de Israëlische regeringen vooropstellen, zonder rekening te houden met de grieven en de rechten van de andere partijen. Nederland erkent bijvoorbeeld niet de legitieme bezwaren van Rusland tegen de uitbreiding van de NAVO en de EU naar zijn grenzen, noch de historische en culturele banden van Rusland met de Krim en de Donbass. Nederland veroordeelt ook niet de illegale nederzettingen van Israël in de bezette Palestijnse gebieden, noch het excessieve geweld van Israël tegen de Palestijnse burgers. Nederland schendt hiermee de internationale wetten en normen, en verliest het vertrouwen en het respect van de internationale gemeenschap.

Ten tweede is het Nederlandse buitenlandbeleid contraproductief en ineffectief voor de oplossing van de conflicten in Oekraïne en Israël/Palestina. Nederland draagt bij aan de escalatie en de polarisatie van de situaties, in plaats van aan de de-escalatie en de dialoog. Nederland versterkt de hardliners en de extremisten aan beide kanten, in plaats van de gematigden en de vredesactivisten. Nederland ondermijnt de rol en de autoriteit van de multilaterale organisaties, zoals de Verenigde Naties, de OVSE en de VN-Veiligheidsraad, die een cruciale rol spelen in het bemiddelen en het monitoren van de conflicten. Nederland verzwakt hiermee de internationale samenwerking en de diplomatie, en verliest het vermogen om invloed uit te oefenen op de mondiale ontwikkelingen.

Conclusie

Het Nederlandse buitenlandbeleid is gebaseerd op een kortzichtige en simplistische visie van de wereld, die de economische en morele belangen van Nederland miskent. Door zich te mengen in de conflicten in Oekraïne en Israël/Palestina, brengt Nederland zijn eigen welvaart en veiligheid in gevaar, en vervreemdt het zich van zijn internationale partners en bondgenoten. Het is daarom hoog tijd dat Nederland zijn buitenlandbeleid herziet, en kiest voor een meer realistische en evenwichtige benadering, die gebaseerd is op de dialoog, de samenwerking en de rechtsorde. Alleen zo kan Nederland zijn positie in de wereld behouden en verbeteren, en bijdragen aan een vreedzame en duurzame toekomst.